بسم الله الرحمن الرحیم

روزی عالمی سنی به علامه امینی که داشت از منبر به زیر می آمد گفت شما شیعه ها به علی غلو میکنید و او را ید الله میگویید بلا فاصله علامه امینی گفت اگر عمر گفته باشد قبول می کنی ؟

 او گفت سخن عمر برای ما حجت است علامه سریع یکی از کتب اهل سنت را خواست و صفحه ای را به او نشان داد که این حدیث در آن صفحه بود :

روزی مردی به طواف کعبه اشتغال داشت در همان جا به زن نامحرمی نگاه نامشروعی کرد ، حضرت علی علیه السلام او را در این حال دید و با دست ضربه ای به او زد و او را مجازات کرد او هم به عنوان شکایت نزد عمر رفت و داستان را گفت .

عمر گفت : قد رای عین الله ، و ضرب ید الله

 بدین صورت آن عالم سنی مبهوت شد : فبهت الذی کفر

 النهایه ابن اثیر عبدالرزاق ج 10 ص 410 و کنز العمال ج 5 ص 462

بسم الله الرحمن الرحیم

چند وقت پیش یک فایل تصویری دیدم از مجری شبکه کلمه وهابی در مورد این که در کجا آمده که در قبر از ولایت امیرالمومنین سوال می شود و با مدیریت خودشان افرادی کاملا بی سواد به این سوال پاسخ می دادند ای کاش برای پاسخشان از آیت الله قزوینی دعوت می کردن بیایند و به این سوال پاسخ دهند اما بنده برای این که این حماقت را پاسخ دهم مطلبی در این ضمن ارائه می کنم و اگر دوست داشتید آن را نشر دهید

مشروح مطالب

مدارک ترور رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم

رسول خدا خدمت به همسرانش فرمودند در حال خواب کسی به دهان من دارو نریزد اما بیدار شد و دید دارو به دهان مبارکشان ریخته اند.فرمود همه شما ها باید از یان دارو بخورید و احدی دارو نخورد و برای افکار عمومی این معما تا کنون باقی مانده است

بسم الله الرحمن الرحیم

مراد ما از زبان قرآن و مردمی بودن آن سخن گفتن به فرهنگ مشترک مردم است.انسانها گرچه در لغت و ادبیات از یکدیگر بیگانه اند و در فرهنگهای قومی و اقلیمی نیز با هم اشتراکی ندارند اما در فرهنگ انسانی که همان فرهنگ فطرت پایدار و تغییر ناپذیر است با هم مشترکند و قرآن کریم با همین فرهنگ با انسانها سخن می گوید،مخاطب آن فطرت انسانهاست و رسالت ان شکوفا کردن فطرتهاست و از این رو زبانش برای همگان آشنا و فهمش میسور عموم بشر است.جهانی بودن زبان قرآن کریم و اشتراک فرهنگ آن ، در چهره اجتماع دلپذیر سلمان فارسی ، صهیب رومی ، بلال حبشی ، اویس قرنی و عمار و ابوذر حجازی در ساحت قدس پیامبر جهانی حضرت محمد بن عبد الله که شعار (ارسلت الی الابیض و الاسود و الاحمر) او شهره آفاق شد،متجلی است، زیرا در پیشگاه وحی و رسالت که ظهور تام وحدت خدای سبحان است کثرت صورت محکوم وحدت سیرت است و تعدد زبان ، نژاد ، اقلیم ، عادات و آداب و دیگر عوامل گوناگون بیرونی مقهور اتحاد فطرت درونی است.